Filozofların Ölümü

Filozofların Ölümü

Empedokles: Empedokles’in ölümü hakkında iki görüş vardır. Birine göre kırık bir bacak nedeniyle öldü, diğer görüşe göre ise bir tanrı olduğunu kanıtlamak için Etna yanardağının kraterine atladı. Düşünürün bu eyleminin nasıl bir kanıt oluşturacağı ise felsefe tarihinde kayıtlı değildir.

Herakleitos: İnsanlardan nefret ettiği için dağ başına kaçtı ve burada ot ve sebzeyle beslenmekten vücudu su topladı. Doktorlar bu durumun tedavi edilemez olduğunu söyleyince kendi tedavisini kendisi yapmaya kalkışıp bütün vücudunu baştan aşağı gübreyle kapladı ve açık havaya çıktı (belki de kimsenin onu evine alamayacağını düşündüğü için). Tarihçi Diogenes Laertius’a göre, “üzerindeki gübreyi temizleyemedi ve böylece tanınmaz halde köpekler tarafından parçalandı”. Köpekler tanısaydı belki de yapmazlardı.

Sokrates: Bir Atina hapishanesinde baldıran zehrinden ölen Sokrates’ten bahsetmeye gerek yok, çünkü herkes bu olayı bilir. Eğer biri size bundan bahsedecek kadar talihsizseniz, o zaman Plato’nun Paedon adlı yapıtında anlattığı Sokrates’in ölümü ile baldıranın bilinen etkileri arasında bariz bir tutarsızlık kaydettiğinizi söyleyin: yani birileri bu olayına dair yalan söylüyor.

Pythagoras: Kendisi aşırı vejeteryanizminin kurbanıydı. Tatminsiz bir kaç müşterisinin kovalamasıyla bir fasulye tarlasına geldi, fasulyeleri ezip kaçacak yerde, durduğu noktada kaldı ve öldürüldü.

Stoacı Crinis: Stoacılık, dünya olaylarına karşı kayıtsızlık ve ağırbaşlılık sergilemesiyle bilinir; oysa Crinis bir farenin çığlığından korkarak öldü. Stoacı felsefe bu ölüm olayının üzerine hiç gitmedi.

Diğer yandan Stoacı Chrysippus kendi korkunç şakalarından birine gülerken öldü. Hikayeye göre yaşlı bir kadının eşeği filozofun elbiselerini yemiş, filozof da kadına şarap verip, “bari eşeğine bir yudum şarap ver de elbiselerimi yıkasın” demiş. Chrysippus bunu dostlarına anlatmış, sonra gülmekten katılıp yere düşmüş ve ölmüş. Böyle bir mizah duygusu karşısında 700 kitabından hiçbirinin kalmamış olmasının iyi bir şey olduğunu düşünmek , affedilir bir suç sayılır.

Diogenes:Üç yoldan biriyle ölmüş olması gerekir.

1.) Nefes almaya tenezzül etmeyerek. 2.) Çiğ ahtapot yemekten ciddi hazımsızlık. 3.) Köpekleri arasında çiğ ahtapot bölüştürürken ayağından ısırılmaktan.

Antik dönemden sonra felsefi ölümlerin kalitesi önemli oranda düşüyor.

F. Bacon: Bir tavuğu karda dondurmaya çalışırken yakalandığı zatürreden öldü. Belki de şimdiye kadar uygun yiyecek ararken ölen tek adam.

Descartes: İsveç kraliçesi Christina’nın sarayına davet edilme şerefine erişti; kraliçenin günlük eğitim istediğini dehşetle öğrendi, ancak kraliçenin tek boş vakti sabah 5′ti… Erken kalkmak ve zorlanmak öldürdü onu.