Bencilik

Bencilik            

Bencilik (egoizm) günlük dilde, başkalarını dikkate almadan yalnız kendini, kendi çıkarını düşünme anlamına gelen bir sözcüktür. Etik de ise insanın tüm eylemlerinin ben sevgisiyle belirlendiğini, ahlaklılığın da kendini koruma içgüdüsünün dışa vurumundan başka bir şey olmadığını ileri süren öğretidir. Bencilik her iki anlamıyla da evrensel bir ahlak yasası tanımaz.

Bencilik öğretisinin temsilcisi olan İngiliz filozof Thomas Hobbes (1588-1679)'a göre hayvanlar gibi insanları da içgüdüler yönetmektedir. İnsanı yönlendiren ve harekete geçiren iki önemli içgüdü vardır. Bunlardan biri kendini sevme diğeri kendini koruma içgüdüsüdür. Sevgi, nefret, korku, umut gibi tutku ve coşkular buradan kaynaklanır. İnsan doğası gereği bencildir. Her şeyde olduğu gibi ahlakta da egemen olan çıkardır. "Mutlak iyi", "mutlak adalet", "evrensel ahlak yasası" uydurulmuş boş sözlerdir. Hobbes için "İnsanın iştah ve isteğinin konusu her ne ise onun kendisi adına ‘iyi’ diye adlandırdığı şey odur."