Yeni
Gerçekçilik (Neo Realizm) Nedir? Yeni gerçekçilik deyimi; yeni düşünceci, yeni
olgucu, matematik mantıkçı v.b gibi çeşitli eğilimleri aynı idealist yapıda
dile getiren geniş kapsamlı bir deyimdir. Ortak savları, ideal varlıklar
saydıkları kavramların (evrenseller, tümeller, genel kavramlar) gerçekliğini,
zihinden bağımsız olarak var olduklarını kabul etmek ve bilinenin bilgiden
bağımsız olarak zihinde içkin bulunduğunu ileri sürmektir. Yeni gerçekçiler,
bilgi içeriğinin bilme sürecinden bağımsızlığını saltıklaştırırlar. Metafizik
bir öğreti oldukları halde metafiziğe karşı çıkmak çelişkisine düşerler. Kendi
idealizmlerini görmezlikten gelerek yeni hegelci idealizmle savaşırlar.
Bir
yandan doğayı ve doğa bilimlerini temel almak gerektiğini ileri sürerken, öbür
yandan kavramların zihinden bağımsız olarak var bulunduğunu söylerler. Yeni gerçekçiliğin
temsilcilerinden Alfred North Whithead (1861-1947)’e göre yeni gerçekçilik,
materyalizmle idealizmin öğelerini birleştirmiştir; Process and Reality (1929)
adlı yapıtında dünyasal süreçlerin bir tanrı deneyi olduğunu, tarihi,
düşüncelerin ve dolayısıyla büyük adamların yönettiğini anlatır. Yeni
gerçekçiliğin büyük temsilcilerinden biri olan Bertrand Russell (1872-1970) da
yeni gerçekçiliği yeni olguculukla birleştirir ve felsefenin dilin mantık
açısından çözümlenmesinden başka bir şey olmadığını, ruh bilimin de tüm
bilimlerin temeli olduğunu ileri sürer, bilgi kuramında bilinemezcidir, özdekçi
bilgi kuramını yadsır ve bunun yerine şüpheciliği yerleştirir. Görüldüğü gibi
bütün bunlar bilim dışı ve idealist savlardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder