Ağacın Aşkı

Ağacın Aşkı

Bir yeşil tepenin yamacında yaşlı bir ağaç yaşarmış. Bir tarafı uçurum bir tarafı yeşillik çimenmiş. Çok yıllar yaşamış, çok günler, çok insanlar görmüş. Ama bu güne kadar onun gibisini hiç görmemiş. Onun gibi güzeline ömrünce rastlamamış. Güzel bir kızmış bu, yaşlı ağacın yamacında dolaşırmış. Güzel olduğu kadarda soğukmuş. Ağaca sırtını yaslar onunla derdini paylaşırmış. Kızın derdi yalnızlıkmış. Eh buna da biraz kendi sebep olmuş. Hiç bir şeyi beğenmez kendinden başkasını da sevmezmiş. Ağaç yüreğine söz geçirememiş ve kıza âşık oluvermiş. Gel gelelim o güzel kız onu hiç görmezmiş. Sadece gölgesinden faydalanır ve orada eğlenirmiş. Yaşlı ağaç ateşsiz yanmış, yanıp tutuşmuş.

Kıza yalvarmış yakarmış, bir kere bana bak, belki sende beni seversin demiş. Ama güzel kız ona hiç bakmamış. Sadece gölgesinde dinlenmiş. Her gün ağacın yanına gelir yeşil tarafında eğlenirmiş. Aradan zaman geçmiş, ağaç kızdan umudu kesmiş. Yüreğindeki aşkı söküp atmış, yerini de umursamazlığa vermiş yanına da birazcık nefret katmış. Ne de olsa bir zaman o kız onun yüreğini yakmış. Kız geldiğinde gözlerini yummuş kızı duymamış. İşte o günden sonra ağaç duygularını bedeninden atmış. Yine o güzel günlerden biriymiş kız her zamanki gibi gelmiş. Ama bu gün o olağan günlerden değilmiş. Ne olduysa kız ağacın yeşil tarafından uçurum tarafına geçivermiş. Kızın ayağı uçuruma kaymış tam yuvarlanmaya başlamış. Anında ağaca sarılmış ağacın dallarını yakalamış. Sımsıkı tutmuş bırakmamış, kızın ağırlığı ağacı yerinden sarsmış. Ağaç bir kıza bakmış birde uçuruma.

Sonrada kızın gözlerine bakmış kız ona gene bakmamış. Kız sadece tutunacak dal aramış. Ağaç, bırak beni aşağıda daha sağlam dallar var onları yakalarsın demiş. Kız ağacı dinlememiş, inadından vazgeçmemiş. Hem ağacı bırakmamış, hem de ağaca bakmamış. Toprak ağaçla kızı fazla çekmemiş. Yeter artık sizinle uğraşamam demiş. Onları uçuruma bırakıvermiş. Kız hem kendine, hem ağaca yazık etmiş, inadına kurban gitmiş. Giderken ağacıda yerinden yurdundan etmiş.