Doğa usun açınımının sonlu bir evresi olarak Tin tarafından izlenir. Tin Doğanın karşıtı olarak Doğa ile birdir, baştan sona onu içerir. Her tinsel belirlenim mantıksal olarak Doğayı kapsar. Bilinç ancak ve ancak özdeksel insan bedeni ile, beyin ile bağıntı içinde düşünülebilir ve var olur. Tinsel Ruh özdeksel Beden olmaksızın salt bir soyutlama, bir kavramdır. İnsan usunun kendisi yine bedensel özdeksel varlık ile ayrılmaz birlik içindedir.
Tin kavramı Doğa ile karşıtlığı anlatmak için Ekin kavramından daha uygundur, çünkü ekin baştan sona tinsellik iken, tinsel olan her şey ekinsel değildir. Sözcüğün değişik dillerdeki dar ya da geniş anlamları kavramın değerini etkilemez. "Geist" "ansal" anlamına da gelirken, "Tin" bu anlamı taşımaz. "Spirit" düşünmez, ve İngilizce'de "ruh" ile anlamdaş olarak kullanılabilir. Türkçe'de "Tin" kullanıma yeni giren bir sözcük olarak bir anlamlar türlülüğü ile tıka basa doldurulmuş değildir ve düşünsel, duygusal ve duyusal olanı anlatmaktan başka bir işlevi yoktur. "Geist" ve "Spirit"ten ayrı olarak, dinsel bir imlem taşımaz.
Tin sözcüğü İnsan ile saltık olarak bağlıdır, öyle ki insansal olan her şey tinsel olandır ve Kavramın insansal olandan ayrılması olanaklı değildir. "İnsan" Kavramı Doğa ve Tinin birliğini anlatır ("İnsan" düşündüğü, duygu ve duyu yetilerini taşıdığı ölçüde, beden ve ruh birliğinden daha yüksek bir kavramsal birliktir).
Tin alanı Özdek alanı ile karşıtlık içinde durur ve belirlenimini bu karşıtlık içinde kazanır.
Tinsel olan özdeksel olan değildir. Devlet, yasa, töre, duyunç, istenç, bilinç, bilim, sanat vb. tinsel varlıklardır, özdeksel-duyusal değil. Tinsel olan insanda olandır.
Tinselliğin varlığı duyusal değildir. Duyusal olan özdeksel olanla ilgilidir, duyumsanan özdeksel olandır. Görme salt duyum olarak anlaşıldığında özdeksel olanın bir sürecidir, ve ışık, retina, sinir gözecikleri gibi özdeksel varlıklar düzleminde yer alır. Ve gene de duyumun kendisi tinseldir çünkü salt özdeksel olan belirlenimi özdeksel-olmayan bir belirlenime dönüştürür. Duyum öznededir. Duyum özdeksel atom değildir. Tinsel bir etkinlik ya da süreçtir. Hayvansal duyum kavramın bilincinin eşliğinde yer almaz, ve hayvan için sıcak, soğuk, sert, yumuşak, mavi, kırmızı vb. gibi düşünce belirlenimleri yoktur. (Görsel, işitsel duyumlar karmaşası kavram tarafından algıya yükseltilir. Algı, kavramsız düşünüldüğünde, algı değildir.)
Tin kendinde bütündür. Afrikalısından Asyalısına, vb. Tinin bölünmüşlüğü gelişme sürecinde içinden zorunlu olarak geçmekte olduğu türlülüğe bağlıdır. Homo sapiens ister bir isterse birçok odakta ortaya çıkmış olsun, dışsal nedenlerden ötürü gizilliğini açındırması eşitsizlik ya da türlülük kapsayacaktır. Devletler, dinler, ekinler, töreler, tüm bu belirlenimler Tinin gelişiminde onu kendi içinde bölen etmenlerdir. Tinin bölünmüşlüğü ereğine götüren yolda zorunludur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder