Yeni Gerçekçilik (Neo Realizm)

Yeni Gerçekçilik (Neo Realizm)

Yeni Gerçekçilik (Neo Realizm) Nedir? Yeni gerçekçilik deyimi; yeni düşünceci, yeni olgucu, matematik mantıkçı v.b gibi çeşitli eğilimleri aynı idealist yapıda dile getiren geniş kapsamlı bir deyimdir. Ortak savları, ideal varlıklar saydıkları kavramların (evrenseller, tümeller, genel kavramlar) gerçekliğini, zihinden bağımsız olarak var olduklarını kabul etmek ve bilinenin bilgiden bağımsız olarak zihinde içkin bulunduğunu ileri sürmektir. Yeni gerçekçiler, bilgi içeriğinin bilme sürecinden bağımsızlığını saltıklaştırırlar. Metafizik bir öğreti oldukları halde metafiziğe karşı çıkmak çelişkisine düşerler. Kendi idealizmlerini görmezlikten gelerek yeni hegelci idealizmle savaşırlar.

Bir yandan doğayı ve doğa bilimlerini temel almak gerektiğini ileri sürerken, öbür yandan kavramların zihinden bağımsız olarak var bulunduğunu söylerler. Yeni gerçekçiliğin temsilcilerinden Alfred North Whithead (1861-1947)’e göre yeni gerçekçilik, materyalizmle idealizmin öğelerini birleştirmiştir; Process and Reality (1929) adlı yapıtında dünyasal süreçlerin bir tanrı deneyi olduğunu, tarihi, düşüncelerin ve dolayısıyla büyük adamların yönettiğini anlatır. Yeni gerçekçiliğin büyük temsilcilerinden biri olan Bertrand Russell (1872-1970) da yeni gerçekçiliği yeni olguculukla birleştirir ve felsefenin dilin mantık açısından çözümlenmesinden başka bir şey olmadığını, ruh bilimin de tüm bilimlerin temeli olduğunu ileri sürer, bilgi kuramında bilinemezcidir, özdekçi bilgi kuramını yadsır ve bunun yerine şüpheciliği yerleştirir. Görüldüğü gibi bütün bunlar bilim dışı ve idealist savlardır.