Şekil (Figür) - Zemin (Fon) Algısı

Şekil (Figür) - Zemin (Fon) Algısı

İnsanların, nesne algılamaları kısmen de olsa öğrenmeye dayanır. Nesnelerin işlevlerini, adlarını belirtebilmek hiç kuşku yok ki öğrenilir. Ancak insan, öğrenmenin yanı sıra, duyu organları ve sinir sistemlerinin yardımıyla nesneleri organize de eder. İşte, insanların nesne algılamadaki temel eğilimi, şekil ve zemini birbirlerinden ayırabilmeleridir. Bu da nesnelerin zemine göre göze çarpmasına, zeminden ortaya çıkıyormuş gibi algılanmasına yol açar. 

Tablolar, duvarda asılıdır, sözcükler de sayfanın üzerinde yer alır. Bu örnekte şekil, tablo ve sözcükler, zemin ise duvar ve sayfadır. Şekil ve zemin ilişkisi, yalnız görmeyle ilgili algılarda değil, diğer duyumlarla ilgili algılarda da geçerli olan yaygın bir özelliktir. Bir senfoni dinlenirken, tema ya da melodi şekil olarak, akortlar da zemin olarak algılanır. Yine bedenin derisinden gelen gıdıklanma duyumu, bedenin üzerinde yürüyen bir böcek olarak algılanabilir.